Dus met ze alle vroeg op en gaan met die banaan. Wij reden met Jerry mee, dat is de man van een van de zussen van Caroline. Als eerst reden we langs de Mac, om een mc morning te halen en daarna begon de reis naar Yilan. De reis bestond voornamelijk uit het bekijken van de snelwegen, bergen, tunnels en vele bomen.

Maar naar vele uren uit de auto te staren, foto’s maken en een paar uurtjes slapen in de auto, kwamen we gelukkig aan bij de camping in Yilan. Trouwens ze hebben hier ook best wel wat grotere beestjes… kwamen wat beesjes tegen zoals hiernaast is te zien.

Eenmaal op de camping aangekomen, waren de ouders van caroline begonnen om de tenten van de dak af te halen en de iglotenten in elkaar te zetten. Samen met de ouders van Caroline en Jerry hebben we geholpen om de zeilen boven de tenten te hangen en 1 groot zeil boven de zitplekken, aangezien de lucht donkerder werd.

Nadat de tent stont met de overkapping, zijn we met de auto de bergen ingereden naar een of andere houte blokhut. Deze wordt voornamelijk gebruikt voor bergbeklimmers. Toen we er ook aan kwamen mochten we eerst naar een filmpje kijken wat ging over bergklimmen en de uitrustig die je nodig had,

Na wat foto’s gemaakt te hebben en wat rond gekeken op het terras van de blokhut, zijn we terug gereden. We reden langs de tenten en zo van de camping af, niet wetent waar we heen gingen. We reden op van die smalle en kronkelige bergwegen de berg af, alleen zijn we bij de stromende rivier zijn we gestopt. Dit stromend water is bronwater uit de bergen, hier hebben we nog wat foto’s genomen en wat rond gekeken en daarna zijn we verder gereden tot bij een winkeltje.

Najah winkeltje, zit plaats of wat het ook mag wezen, binnen verkochten ze er verschillende soorten thee, pinda’s en dingen die er in de bergen groeien. Na het één en ander geproeft te hebben en wat rond gelopen te hebben, zijn we door gereden naar het erfgoed van Chen Shui-bian, Op deze erfgoed staat zijn huis nog en een monument ter nagedachten van Chen Shui-bian. Daar liepen we het pad of en hebben nog langs een appelboom gelopen die de president ooit cadeau kreegt van de Engelsman (natuurkundige) Isiaac Newton.

Daarna zijn we terug gegaan naar de auto, na het instappen kwam Jerry met een heel klein appeltje. (on) eerlijk gestolen uit de appelboom. Najah hij had de eerste al op en de 2e gaf tie weg. Tussendoor was de motor al gestrart om naar het restaurant te rijden.

Daar hebben we met Jerry, de ouders en de zussen van Caroline geten. We moesten eerst 10 minuten wachten tot er een tafel vrij was en daarna konden we aantal. Een grote ronde tafel met een draaiende glazenplaat er op waar het eten op geserveerd werd. Het eten kon je er zo van af pakken met je “stokken” het eten bestond uit onbeperkt rijst en voor de rest was er varkensvlees, biestuk, vis, kippensoep, garnalen, maloen en andere etens waren.

Na het eten hebben we nog na gedronken in de pub er naast, najah even … geloof daar hebben we ook meer dan een uur gezeten. In total waren we 3 uur aan het eten in totaal. Dus de avond was zo vol, maar al met al het was gezellig, Het enige nadeel Dennis en ik hadden.. we konden de groep vaak niet verstaan omdat het verhaal verder ging in het chinees. Gelukkig spraken de dames en Jerry engels, dus kwa taal ging het meestal goed, in iedere geval we begrepen elkaar.

Tenslotte zijn we terug gegaan naar de camping en hebben daar nog wat uren met de kaaren gespeeld, zijn we maar is naar onze harde vloer gegaan… volgens mij ligt een spijkerbed nog lekkerder dan een houte vlonder met daar op de iso folie die ik het op het werk onder het laminaat propt. Heb ooit wel is beter geslapen tijdens mijn vakantie in een tent, maar omdat we te gast waren hebben we er niet te veel over geklaagt.

De volgende dag kwamen we niet onverwacht brak, vermoeit, en gebroken uit bed, om 2 uur gingen we naar bed, het duurde 1 tot 2 uur voordat we inslaap vielen en de volgende morgen waren we om 6 uur uit bed, dus je kan je wel voorstellen dat we er niet helemaal wakker uit zagen.

Maar goed een nieuwe dag, nieuwe ronde en nieuwe kansen. Na het opvrissen had dennis nog 2 herten gespot in de morgen. Helaas had hij geen fototoestel bij zich om de hertjes vast te leggen. Na dat iedereen klaar was en het “ontbijt” een of andere soep en soort van noddles. Na dat iedereen klaar was gingen we met ze alle met de auto’s weg, aangezien er iemand op het idee was gekomen om een berg wandelingentje te gaan maken…(begon met een geintje van Dennis tegen Jerry, bedankt hé). Maar in iedere geval we kwamen op het terrein aan waar iedereen zich kon gaan melden en daarna zijn we met een hele grote groep het pad afgewandeld naar de berg, dus daar begon onze wandeling naar de top van deze berg. De paden waren niet echt heel breed je kon maximaal met 2 mensen naar naast elkaar lopen en op een gegeven moment had je al mensen die op de terug weg waren die ook moesten paseren. Maar van het ene komt het andere en liepen we zo de berg op. Het was dan ook 4 km schuin de berg op lopen. Opzich is 4 km niet zo heel ver, maar als het stijl omhoog gaat word het wat vervelender, maar hoe dan ook we waren boven gekomen. Voor de familie Chen (familie van Caroline) was het moeilijker dan dat ze dachten.

Na wat wachten, lopen en wachten kwamen we eigenlijk aan boven aan de top bij een groot platvorm, met aan het einde van het pas de waterval van dit terrain. Dus eigenlijk heb je het voor de waterval gedaan. Na wat foto’s maken en van het uitzicht genieten konden we lief en wel terug naar beneden. En de afdaling ging wat sneller, niet een klein beetje ook, je hoefde eigenlijk alleen de stappen te zetten en je te laten vallen. Maar totaal hebben we toch weer zo’n 8 kilometer gewandeld die dag.

Nadat we beneden uitgeput aan kwamen, daarna zijn we terug gegaan naar de camping om de tenten en zeilen op te vouwen, schoonmaken en daarna alles op en in de auto te binden. Vervolgens hebben we met ze alle de weg op gegaan richting Yilan City, daar zijn we door de ouders van Caroline en Jerry op de trein gezet. Na wat uitzwaaien, stonden we er nu met ze 3e voor.