 Heb een beetje op me laten wachten geloof ik, maar hier is dan het laatste verhaal over de reis zelf. We werden netjes op het vliegveld gebracht door de vader van Caroline, eerst koffers uit pakken. Wij tweeën hebben afscheid genomen van haar vader . Daarmee begon het eerste deel van de dag dat we terug gingen.
Caroline liep nog wel mee, was ook wel handiger want anders had ik de sailbalie nooit gevonden. Wij moesten ons inchecken in de tweede vertrekhal, alleen voor het sailen van onze koffers mochten we een pokke end lopen om ze in te laten pakken. Maar na een half uur waren we zo ver en konden weer terug wandelen en mochten we ons inchecken voor het vliegtuig. Doordat we tijdens de heen vlucht in het middelste gedeelte zat waar je geen andere kant op kon kijken naar een saai scherm waar soms nog een film draaide hebben we onze stoelen omlaten boeken naar plekken bij het raam. Daar kon je tenminste nog een beetje van je vlucht genieten en naar buiten kijken.
Met Caroline hebben we nog eventjes wat gedronken in de hal, daar stonden we trouwens ook te kijken naar een of andere vitrine kast met alles wat je dus beter niet mee kan nemen in je hand bagage… Vuurwerk kan ik nog wel begrijpen voor dat soort landen, maar complete accu’s, hamers, slagersmessen en giftige stoffen dan lijkt me wel dat je er tussen uit gehaald word om eventjes wat af te geven. Maar goed wie ben ik (dacht ik).
 Maar daarna liepen we richting de douane om het land uit te gaan en hebben daar mogen wachten in een grote ruimte waar de paspoorten werden gecontroleerd en of we ze ons echt niet wilde houden. Normaal gesproken is het heel druk op dit vliegveld, maar omdat er een landelijk feestdag was zijn de meeste mensen bij hun gezinnen. Dus zoals je hiernaast zo leeg was het bij de douane die dag. Vervolgens mochten we een stukje lopen door de tunnels richting de controle post, neeh had geen verboden wapens of midden mee dus mocht na een simpele controle door lopen richting de Gates. Boven mochten we eerst nog gaan zoeken naar een elektronica zaak omdat Dennis opzoek was naar oordopjes voor zijn PSP. Toen dat ook gelukt was, zijn we richting vertrekhal. Wachten is nog nooit zo vervelend geweest als wachten voor je doodvonnis… eeeh je vliegtuig. Najah wachten duurt mij altijd te lang maar na wat foto’s maken en rond kijken naar voorbij komende vliegtuigen werden die 2 uurtjes ook weer gevuld.
 Op een gegeven moment zagen we het vliegtuig ook naar de slurf taxiën, nadat het vliegtuig stil stond zag je buiten de hele bende er uitgehaald worden en bij getankt worden. Koffers er in en achter ons vandaan kwam de nieuwe bemanning die zich klaar maakte om het vliegtuig in te stappen en de vlucht zou gaan verzorgen . Eindelijk mochten we door de poort en zaten we in het vliegtuig, met een voldaan gevoel over de vakantie gingen we weer terug naar Nederland. Om 11 uur gingen we eindelijk opstijgen en gingen we de lucht in tijdens het opstijgen hadden we al genoeg uitzicht van rijden naar de start baan tot ergens in de wolken hadden we al veel gezien en hebben nog het een en ander aan foto’s gemaakt.
 Na 3 uur vliegen kwamen we aan in Bankok, moesten we wederom weer met ze alle uitstappen en opnieuw door de controle zoals tijdens de heen weg, nadat we daar een tijdje hebben moeten gewachten in de vertrekhal, konden om 12 uur weer terug in het vliegtuig en gingen het langste deel van de vlucht te gemoed. Helaas was er dit keer geen meid waar we mee konden praten. der waren wel Nederlanders hier, schat een stuk of 20 - 30. maarre je kan ze er altijd percies tussen uit halen. van die typische vakantie gasten.  Tijdens het laatste deel van de vlucht hebben we ook veel buiten gekeken, foto’s gemaakt en film gekeken. Het eten in het vliegtuig was gewoon goed, voldoende maaltijden tijdens de hele vlucht. Je kreeg tijdens de heen als de terug weg een koptelefoon om de film te volgen, radio te luisteren en ik heb tenminste nog lekker geslapen ook . najah slaap overal wel dus dat kwam ook wel goed, daarin tegen had Dennis echt maar een paar uurtjes geslapen.  Maar uit eindelijk kwam je steeds meer in de buurt van Amsterdam, over de IJsselmeer, langs de Amstel, de Arena en de snelweg voorlangs schiphol. Na een goede landing kwamen we om 9:06 aan op het vliegveld. Nadat we op de plek stonden waar de slurf werd gekoppeld, konden we uitstappen en liepen zo langzamerhand richting de Douane waar we onze paspoort mochten laten zien en onze koffers mochten ophalen. Nadat we onze koffers hadden waren we nog 1 deur verwijderd van onze vakantie tot aan de familie, maar voor die ene deur stond er zo douane beambte die aan iedereen vroeg of er nog wat aan te geven hadden… Dus ik zei: “najah volgens mij niet”, alleen toen mochten we netjes meelopen richting het grote boze röntgen apparaat om daar onze tassen en koffers te scannen….
 Nadat de beste man alles doorzocht had en zijn vragen had gesteld waar en wat we allemaal gekocht hadden, konden we de bonnetjes laten zien. Nadat hij alle bonnetjes had, heeft hij samen met de andere heren van alles uitgerekend . Even later kwamen ze met 2 man sterk naar ons toe om ons toe om uit te leggen wat hierna de procedure was en wat wij moesten betalen. Maar voor dat het zo ver was werden we beide apart genomen en werd er een proces-verbaal opgemaakt… Nadat we zijn vragen hadden beantwoord en een motivatie hadden gegeven waarom wij ons schuldig maakte om deze goederen niet aan te geven en de daarvoor te betalen belasting te niet betalen. Maar goed al goed uit eindelijk mochten we nog eventjes langs de balie onze pinpas door de gleuf heen te halen… met een totaal bedrage van 450 euro aan BTW op de producten en de boete, maar daarnaast een proces verbaal er bij… Dus kortom welkom in Nederland!!!
 Maar goed eindelijk mochten we door deur de rest van het vliegtuig op, met onze ouders hebben we nog op het vliegveld gegeten en zo zijn we weer terug gegaan naar huis en ik heb eigenlijk gelijk al weer me werk opmogen pakken, Dennis was nog een weekje vrij. |
